انزوا

جنون گرفتم و چشمان تو اسیرم کرد 

وحسرتِی که  جوانی نکرده پیرم کرد 

 تو آمدی که به معنای زندگی برسم 

و از تمام جهان  رفتن تو سیرم کرد 

مکرر از تو سرودم در انروای خودم 

به یاد گوشه ی چشمی که گوشه گیرم کرد 

شبیه موجم و سر را به سخره ها زدنم 

نه راه تازه گشود و نه سر به زیرم کرد 

اگرچه یک اثر سرد و منجمد بودم 

خیال تو غزلی ناب و دلپذیرم کرد